آری
حسین را منتظرانش کشتند..
مهدی جان تو برگرد
قول میدهیم کوفی نباشیم!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تا چند زنى ظالم، چوب این لب عطشان را * بردار از این لب ها این چوب خیزران را
آخر نه تو را این سر مهمان بود اى کافر * تا چند روا دارى آزردن مهمان را
در نزد تو تقصیرش جز خواندن قرآن نیست * با چوب نیازارد کس قارى قرآن را
بهر چه زنى هى چوب بر بوسه گه احمد * او بوسه مدام از مهر زد این لب و دندان را
تا چند کنى ظالم خون بر دل اطفالش * منماى پریشان تر این جمع پریشان را
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بوى بهشت مى وزد از کربلاى تو * اى کشته اى که جان دو عالم فداى تو
در حیرتم چه شد که نشد آسمان خراب * وقتى شنید ناله وا غربتاى تو
رفتى بپاس حرمت کعبه به کربلا * شد کعبه حقیقى دل، کربلاى تو
اجر هزار عمره و حج در طواف توست * اى مروه و صفا به فداى صفاى تو
با گفتن رضا به قضائک به قتلگاه * شد متحد رضاى خدا با رضاى تو
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هیچ کس در عالم از سر حسین آگاه نیست * آرى آرى هیچ کس آگه ز سر الله نیست
هست هر شاه و گدا را بر درش روى نیاز * ملک هستى را به جز او در حقیقت شاه نیست
او بود خون خداوند و خدایش خون بهاست * هیچ کس را در بر حق این جلال و جاه نیست
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ماه غم آمد و دل های همه شور محرم بگرفت/ از غمکده ی عشق مرا جرعه ی نوشم بگرفت/از ناله ی آن سوز لبان تشنه ی آب/یاد عباس مرا شط فراتم بگرفت.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اشکم ز هجر روی تو خوناب شد حسین
مویم ز غصه رشته ی مهتاب شد حسین
هر جا کنار آب نشستم ز داغ تو
از بس که سوختم جگرم آب شد حسین
جانسوز تر ز داغ تو دیگر کسی ندید
خورشید هم ز داغ تو در تاب شد حسین
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
امام حسین(ع) بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود اما افسوس که به جای افکارش زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند